Ο σύγχρονος χορός αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εφόδια του επαγγελματία χορευτή μαζί με τις γνώσεις του κλασικού χορού. Ο χορευτής αποκτά μεγαλύτερη εκφραστικότητα και καλύτερη τεχνική. Στο «Μπαλέτο των Αστεριών» διδάσκεται η τεχνική του Jose Limon. Το μάθημα αποτελείται από σειρά ασκήσεων ξεκινώντας από το πάτωμα και καταλήγοντας σε χορευτικούς συνδυασμούς με χρήση της αναπνοής και του βάρους, δίνοντας έμφαση στη ροή της κίνησης. Μάθημα που βοηθά στην ενδυνάμωση και την βελτίωση της ποιότητας κίνησης.Ο σύγχρονος χορός αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εφόδια του επαγγελματία χορευτή μαζί με τις γνώσεις του κλασικού χορού. Ο χορευτής αποκτά μεγαλύτερη εκφραστικότητα και καλύτερη τεχνική.
Η ιστορία του σύγχρονου χορού
Η ιστορία του σύγχρονου χορού ξεκίνησε στην Αμερική στα τέλη του 1920 ως μία μορφή αντίδρασης στις αυστηρές δομές του μπαλέτου.Η γυναίκα που έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονο χορού θεωρείται από πολλούς ότι ήταν η Isadora Duncan. Η Duncan απέρριψε τους κανόνες που επέβαλλε το μπαλέτο στην τεχνική εκτέλεση των βημάτων, στην ενδυμασία και στο στήσιμο των χορευτών, θεωρώντας ότι έρχονταν σε αντίθεση με την ανθρώπινη φύση. Έχοντας αρκετούς υποστηρικτές, ίδρυσε την δική της σχολή χορού στην οποία δίδασκε η ίδια ενθαρρύνοντας τους μαθητές της να χρησιμοποιούν τον χορό ως μέσο έκφρασης και ελευθερίας.Το μπαλέτο του 19ου αιώνα είχε αρχίσει να χάνει την προηγούμενη λάμψη του, έτσι πολλές χορεύτριες ακολούθησαν τα βήματα της Isadora απορρίπτοντας το κλασσικό μπαλέτο και υιοθετώντας τον σύγχρονο χορό. Μερικές από τις πιο σημαντικές χορεύτριες που επηρέασαν την εξέλιξη του σύγχρονου ήταν η Helen Tamiris, και η Martha Graham.Η Helen Tamiris υπήρξε χορεύτρια του Metropolitan Opera Ballet, αλλά στράφηκε στον σύγχρονο όταν γνώρισε την μέθοδο της Duncan. Η ίδια πίστευε ότι κάθε χορευτής πρέπει να χρησιμοποιεί τα δικά του εκφραστικά μέσα στον χορό και γι’ αυτό δεν ανέπτυξε κάποιο προσωπικό στιλ ή τεχνική.Η Martha Graham η οποία δημιούργησε την δική της γλώσσα σώματος για να εκφράσει το πάθος, την οργή και την ανθρώπινη ευτυχία. Στήριξε τον χορό της στις φυσικές κινήσεις του σώματος, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην σύσπαση και την χαλάρωση των μυών, με αποτέλεσμα οι κινήσεις της να είναι κοφτές και δυναμικές.Από το 1980 και μετά ο σύγχρονος χορός δέχτηκε επιρροές από την κουλτούρα της Λατινικής Αμερικής και της Ευρώπης και εξελίχθηκε σε θεατρικό στιλ που επηρέασε και άλλα είδη χορού, όπως το μπαλέτο και τους ballroom χορούς.
Limón technique
Ο μεξικανικής καταγωγής Jose Limon ήρθε στη Νέα Υόρκη το 1928. Εκεί είδε την πρώτη χορευτική του παράσταση και λίγο μετά άρχισε να σπουδάζει με τους Doris Humphrey και Charles Weidman. Ο Limon έγινε ένας από τους πιό φημισμένους σύγχρονους χορευτές και χορογράφους του 20ού αιώνα.Η χορευτική τεχνική που δημιούργησε εστιάζεται στην κίνηση της αναπνοής μέσα από το σώμα, τη δυναμική χρήση του βάρους σε κάθε μέρος του σώματος και τη ροή της αλληλουχίας κινήσεων η μία μέσα στην άλλη. Η τεχνική Limon δίνει έμφαση στους φυσικούς ρυθμούς του πεσίματος και της ανάνηψης και το παιχνίδι μεταξύ βάρους και έλλειψης βάρους, παρέχοντας στους χορευτές μιά οργανική προσέγγιση στην κίνηση, που εύκολα προσαρμόζεται σε μιά μεγάλη γκάμα χορογραφικών τεχνοτροπιών.Κάθε δάσκαλος πλησιάζει διαφορετικά τις διδασκαλίες του Limon. Μερικοί ξεκινούν με απλό περπάτημα, τρέξιμο, ή περιφορές των χεριών και των ποδιών για να εξερευνήσουν ορισμένες αισθήσεις, και μετέπειτα δομούν τη σειρά των ασκήσεων. Άλλοι μπορεί να επιλέξουν να δομήσουν το μάθημα πιό αυστηρά, με συγκεκριμένες ασκήσεις που ξεκινούν από καθιστές ασκήσεις εδάφους, προχωρώντας σε δουλειά στο κέντρο και έπειτα άλματα και συνδυασμούς βημάτων/κινήσεων.Θεμελιώδεις αρχές: Ο μαθητής εξερευνά έννοιες όπως η αναπνοή και η επιρροή της στην κίνηση, η επίδραση του βάρους στα διάφορα μέρη του σώματος και πώς αυτό δημιουργεί την έκφραση, η ελαστικότητα της σπονδυλικής στήλης, οι απομονώσεις διαφόρων σημείων του σώματος και τη δυναμική σχέση μεταξύ πτώσης και ξανασηκώματος. Καθώς προχωρούν οι ασκήσεις, καλό είναι ο ασκούμενος να εστιαστεί στην αίσθηση και την ποιότητα της κίνησης κι όχι στο βηματολόγιο και τη μορφή. Το σημαντικό είναι να πειραματίζεται κανείς και να ανακαλύπτει την κίνηση από μέσα προς τα έξω, κι όχι να προσπαθεί να αναπαράγει τα σχήματα που δημιούργησε κάποιος άλλος.Αυτή η ιδέα, του να έχεις συναίσθηση του σώματος και της κίνησής του, είναι θεμελιώδης στην τεχνική Limon. Ο ίδιος ο εμπνευστής της επιθυμούσε ο άνθρωπος να είναι ένα όλον, και το κλειδί της δουλειάς του ήταν αυτό, οτι ο χορευτής συμμετέχει ολόκληρος, με το νού, το σώμα και το πνεύμα του. Μια εμπειρία που προετοιμάζει το χορευτή στις εκφραστικές δυνατότητες που χρειάζεται η κίνηση.